Od ostatnich dziesięciu lat liczba osób borykających się z tym problemem nieustannie rośnie. Choć nietrzymanie moczu może wystąpić zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, znacznie częściej dotyka on kobiety (dotyczy aż około 10% wszystkich dorosłych kobiet). Dla wielu z nich jest to problem bardzo wstydliwy, często będący przyczyną znacznego pogorszenia komfortu życia. Biorąc pod uwagę, że w społeczeństwie jest to wciąż temat tabu, wiele kobiet obawia się skonsultowania epizodów gubienia moczu ze specjalistą.
Badania wskazują, iż blisko 40% kobiet cierpiących na nietrzymanie moczu decyduje się na konsultację z lekarzem dopiero po upływie pięciu lat od momentu wystąpienia pierwszych objawów. Warto pamiętać, że w wielu przypadkach nietrzymania moczu kluczem do sukcesu jest odpowiednio wcześnie wdrożona fizjoterapia oraz zmiana nawyków dnia codziennego.
Postępowanie w nietrzymaniu moczu różni się w zależności od jego rodzaju. Wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje:
✔️ wysiłkowe nietrzymanie moczu,
✔️ pęcherz nadaktywny,
✔️ mieszane nietrzymanie moczu.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNTM)
Podstawowym objawem są epizody utraty niewielkiej ilości moczu bez uprzedniego parcia na pęcherz. Dzieje się to w sytuacjach wzrostu ciśnienia śródbrzusznego (takich jak np. kaszel, śmiech, czy skakanie).
Do głównych przyczyn wysiłkowego nietrzymania moczu należą:
✅ niewydolność mięśniowa zwieraczy,
✅ przebyte porody (zwłaszcza siłami natury, z dużą masą urodzeniową dziecka),
✅ nadwaga,
✅ procesy inwolucyjne związane z wiekiem,
✅ choroby współistniejące (np. cukrzyca, choroby płuc, nadciśnienie tętnicze),
✅ ingerencje chirurgiczne w obrębie miednicy,
✅ używki,
✅ niektóre leki,
✅ przeciążenia na co dzień.
Wyróżnia się trzy stopnie zaawansowania wysiłkowego nietrzymania moczu:
I stopień: nietrzymanie moczu występuje tylko w pozycji stojącej, podczas znacznego i gwałtownego wzrostu ciśnienia śródbrzusznego (kaszel, śmiech).
II stopień: nietrzymanie moczu występuje stale w następstwie wysiłku fizycznego związanego z napięciem mięśni brzucha (podczas skakania, chodzenia po schodach, przy gwałtownej zmianie pozycji).
III stopień: nietrzymanie moczu występuje podczas leżenia nawet przy niewielkim wzroście ciśnienia śródbrzusznego (np. zmiana pozycji w łóżku).
Pęcherz nadaktywny (overactive bladder, OAB)
W tym przypadku występują częste, silne (nierzadko również bolesne) parcia na pęcherz, przy niewielkim wypełnieniu pęcherza. Przeważnie dochodzi do utraty większej ilości moczu, zanim osoba zdąży dotrzeć do toalety.
Przyczynami pęcherza nadaktywnego są najczęściej:
✅ chroniczne zapalenia pęcherza, moczowodów lub śluzówki,
✅ obniżenie narządów,
✅ obciążenia fizyczne i psychiczne,
✅ częste oddawanie moczu “na zapas”,
✅ zbyt mała podaż płynów,
✅ stres,
✅ ingerencje chirurgiczne w obrębie miednicy,
✅ nieprawidłowe nawyki toaletowe.
Mieszane nietrzymanie moczu
w tym przypadku występują objawy charakterystyczne zarówno dla wysiłkowego nietrzymania moczu jak i dla pęcherza nadaktywnego.
Jeżeli obserwujesz u siebie objawy nietrzymania moczu, nie zwlekaj – udaj się na wizytę do fizjoterapeuty uroginekologicznego, który na podstawie wywiadu i badania określi rodzaj problemu, zaplanuje i wdroży odpowiednią terapię oraz zaleci Ci odpowiednie wskazówki, by możliwie najszybciej pomóc Ci w pozbyciu się problemu.
