Cel terapii uroginekologicznej
Do głównych celów terapii uroginekologicznej zaliczyć można zwiększenie świadomości własnego ciała, a także utrwalenie prawidłowych nawyków ruchowych i wzorców. W terapii wykonuje się głównie ćwiczenia, których zadaniem jest rozluźnienie lub napięcie mięśni dna miednicy, praca z oddechem oraz terapia manualna. O problemach uroginekologicznych często nie chcemy mówić, ponieważ dotyczą one intymnych sfer naszego ciała. Często zwlekamy z wizytą u specjalisty, natomiast jest to spory błąd, ponieważ problem zwykle narasta. Wiele problemów można skorygować dzięki odpowiednio dobranej terapii uroginekologicznej. Problemy w tym obszarze mogą występować u każdej kobiety ze względu na pewne czynniki, którym sprzyja ciąża, wiek, zaburzenia hormonalne, przebyte zabiegi chirurgiczne, zbyt intensywna aktywność fizyczna czy zła dieta.
Kiedy warto udać się do fizjoterapeuty uroginekologicznego?
Fizjoterapia uroginekologiczna obejmuje diagnozę oraz profilaktykę z zakresu:
Naglącego parcia na pęcherz,
nietrzymania moczu,
bólu miednicy,
obniżenia lub wypadania narządów miednicy,
rozejście się mięśni prostych brzucha,
bolesnych miesiączek,
bolesnego współżycia,
blizny po cesarskim cięciu,
powrotu do formy po porodzie.
Czas trwania terapii uroginekologicznej
Czas trwania oraz długość pojedynczych sesji z fizjoterapeutą uzależniony jest od rodzaju i intensywności dolegliwości, z jakimi się zgłaszamy. Czas pojedynczej wizyty mieści się w przedziale 30-60 minut. Ilość wizyt jak już zostało wspomniane, uzależniona jest od rodzaju dolegliwości. Najczęściej jest to kilka wizyt (3-4). W trakcie pierwszej przeprowadzany jest dokładny wywiad oraz wstępne rozpoznanie problemu. W trakcie kolejnych sesji mamy szansę uczyć się prawidłowego oddechu oraz innych ćwiczeń, dzięki którym nasze życie zmieni się na lepsze.
Efekty i przejściowe objawy fizjoterapii uroginekologicznej
Dobry trening uroginekologiczny może dać świetne rezultaty. Dzięki niemu każda osoba może nauczyć się panować nad swoim ciałem, a także zmniejszyć dolegliwości bólowe, które dotychczas towarzyszyły. Dno miednicy odpowiada nie tylko za prawidłowe utrzymywanie tułowia, ale także stabilizację narządów wewnętrznych. Miejsce to określano jest hamakiem, przymocowanym do spojenia łonowego, guzów kulszowych i kości guzicznej. Niestety wtedy, kiedy zmagamy się z problemem nadwagi, a także w trakcie ciąży dno to jest obciążone. Ciężar ciała napiera na wspomniany "hamak", co skutkuje jego osłabieniem oraz występowaniem nietrzymania moczu, czy stolca. Celem terapii uroginekologicznej jest wzmocnienie owych mięśni, nauka świadomego napinania i rozluźniania krocza oraz poprawa elastyczności. Terapia manualna stosowana w terapii uroginekologicznej oparta została na wieloletnich badaniach naukowych potwierdzających jej skuteczność. Zabiegi wykonywane są głównie z użyciem rąk w obszarze kręgosłupa oraz miednicy. Terapia ta okazuje się niezwykle skuteczna, kiedy u podłoża problemów leżą trudności urologiczne i te, które związane są z nieprawidłowym napięciem mięśni.
Terapia uroginekologiczna a szybszy powrót do formy po porodzie
Ciąża dla wielu kobiet okazuje się trudnym doświadczeniem. Rozejście się spojenia łonowego zaliczane jest do częstych efektów przebytej ciąży i porodu. Towarzyszy mu spory ból, zwłaszcza w trakcie przenoszenia ciężarów. Wpływa to na dyskomfort. W przypadku terapii uroginekologicznej po ciąży mówimy o zmianie nawyków w poruszaniu się, wykonywaniu ćwiczeń pod okiem fizjoterapeuty. Co ciekawe, coraz więcej kobiet zgłasza się do takiego specjalisty, gdyż ma świadomość, jak ważna jest profilaktyka oraz szybkie wdrażanie odpowiednich ćwiczeń. Warto jednak zaznaczyć, żeby nie zwlekać z wizytą do czasu po porodzie, gdyż udanie się do fizjoterapeuty uroginekologicznego jeszcze w trakcie ciąży może nie tylko przyczynić się do zapobiegnięcia uciążliwym dolegliwościom po ciąży, ale także przygotuje kobietę na wydanie na świat dziecka.
Fizjoterapia uroginekologiczna a nietrzymanie moczu
Problem nietrzymania moczu może dotknąć osoby w każdym wieku bez względu na wiek i płeć. Najczęściej jednak problem ten dotyczy kobiet. Może mieć on różnorodne podłoże oraz stopień nasilenia. Najczęściej jednak mowa o wysiłkowym nietrzymaniu moczu, kiedy nie panuje się nad nim w trakcie kaszlu, śmiania się, czy kichania. Przyczyną w tym przypadku okazuje się najczęściej osłabienie mięśni dna macicy po przebytym porodzie naturalnym. Terapia może pomóc w skorygowaniu tego problemu. Opiera się najczęściej na nauce wykonywania ćwiczeń mięśni Kegla. Co ciekawe, terapia tego obszaru może pozytywnie wpłynąć także na jakość życia seksualnego, wzmocnienie orgazmu, czy zmniejszenie dolegliwości bólowych w trakcie stosunku.
