Owszem oddziałujemy na tkanki, poprzez odciąganie czy trakcje, a praca jest bardzo powierzchowna i co najważniejsze nie może być bolesna dla pacjenta. Filozofia MTG polega na odzyskaniu prawidłowych funkcji narządu ruchu poprzez zlokalizowanie i usunięcie restrykcji w układzie mięśniowo-powięziowym. Piszę filozofia masażu tkanek głębokich, ponieważ nie da się określić kto jest twórcą terapii, a sama terapia nie jest konkretnym algorytmem postępowania. Opiera się na doświadczeniach i technikach zaproponowanych m.in. przez Idę Rolf, Thomasa W. Myers, Art. Riggs i wielu innych terapeutów.
Podczas terapii bardzo ważne jest podejście integracyjne poszczególnych układów. Postrzeganie pacjenta jako całości, wsłuchanie się w jego potrzeby, a nie tylko rozpatrywanie danej jednostki chorobowej. MTG nie wykonujemy w miejscu zajętym dysfunkcją, gdyż najczęściej, aby poprawić funkcjonowanie narządu ruchu i zmniejszyć dolegliwości bólowe trzeba opracować tkanki położone w innym obszarze. Na przykład często spotykany ból odcinka szyjnego i tyłu głowy, może być związany z protrakcją głowy (wysunięcie głowy do przodu- bardzo częste zjawisko spotykane u osób pracujących przed komputerem). Klasycznie zaczęlibyśmy pracę od zmniejszenia dolegliwości bólowych po stronie tylnej szyi opracowując dany obszar. Zaś wg filozofii MTG, jednym z celów będzie przywrócenie równowagi pomiędzy przednią a tylną stroną szyi, mianowicie przyczyną są skrócone tkanki przedniej strony tułowia, które mogą powodować pociąganie głowy w przód. Globalny i niestandardowy schemat postępowania pozwala terapeucie przywrócić wiele dysfunkcji narządu ruchu.
Jak wspomniano na początku terapia masażu tkanek głębokich nie może sprawiać dolegliwości bólowych pacjentom. Jeśli już, to akceptowany jest tzw. dobry ból związany z wrażeniem rozciągania i rozluźniania tkanek � Nie rekomenduje się stosowania środków poślizgowych, gdyż masaż polega na bardzo powolnej pracy “z tkanką”, a nie “na niej”. Terapeuta jako narzędzie pracy z pacjentem wykorzystuje różne powierzchnie konczyny górnej począwszy od łokcia, przedramienia, pięści oraz paliczków. Dobór poszczególnych narzędzi uzależniony jest od ergonomii pracy terapeuty.
Podejście terapeutyczne dla każdego z pacjentów jest indywidulane. Po dokonaniu analizy funkcjonalnej oraz protokołu palpacyjnego dobieramy odpowiednie techniki manualane. Wskazania do wykonywania tej formy terapii są wszelkie schorzenie narządu ruchu, stany pourazowe, blizny, schorzenia o charakterze przeciążeniowym (łokieć tenisisty, łokieć golfisty), schorzenia o ograniczonej ruchomości (bark zamrożony), czy schorzenia o charakterze uciskowym (zespół górnego otworu klatki piersiowej).
